โอ ดอกไม้สายประดิษฐ์สถิตสวรรค์
มาจากกันจากไกลไปแล้วหรือ
เคยเกรียวกราวแกร่งกมลจนเลื่องลือ
เคยหยัดยื้อยืนกล้ามาทุกคราว

คือ “จูเลียต” ยอดรักสลักจิต
คือผู้หญิงยิ่งสนิททางทุกก้าว
คือผู้ก่อความชื่นให้ยืนยาว
คือผู้เปลี่ยนความปวดร้าวให้เป็นดี

คือ “จูเลียต”ผู้อาจหาญชาญอักษร
คือผู้หญิงผู้มาก่อนในทุกที่
มีชีวิตเพื่อ “ศรีบูรพา” มานานปี
มีชีวีเพื่อ “ศรีบูรพา” มานานไกล

คือ “จูเลียต” ผู้เห็นโลกประจักษ์แจ้ง
“กาลเวลา” ทุกหนแห่งกระจ่างใส
ทุกย่างก้าวงามชัดถนัดใจ
ทุกก้าวไปก็ยังชัดถนัดตา

ขอดอกไม้สายประดิษฐ์สถิตสวรรค์
ขอชื่อยังเฉิดฉันอยู่ในหล้า
ขอได้พบกันครานี้ “ศรีบูรพา”
ขอรักยืนสวรรยาชั่วกาลนาน
       

ชมัยภร  แสงกระจ่าง
นายกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย
๑๕ มิถุนายน ๒๕๕๓